πονηρός, -ή, -ό

1. Grundbedeutung: schlau / listig

2. Spezialbedeutung:

(καθημ.) αυτός που αναφέρεται στον έρωτα με άσεμνο τρόπο [ΛΜΠ]  (συν.: άσεμνος)  //  ~unanständig / ~anzüglich / ~frivol

π.χ.:

• την πλησίασε με πονηρούς σκοπούς  [ΛΜΠ]

• Δεν κάνουν τίποτε πονηρό! Απλώς συναντιούνται και τα λένε.  [ΛΜΠ]

• πονηρό ανέκδοτο  [ΛΜΠ] 

• μα συνάμα καταλάβαινε πως εκείνα τα γέλια του Πακαλάκου [...] είχαν κάποιο λόγο, κάποια πονηρή θύμηση  °  zugleich aber begriff sie, dass jenes Lachen, das [der geistig etwas zurückgebliebene und oft grundlos lachende] Pakalákou […] ausgestoßen hatte […(immer wenn davon die Rede war, wie er früher einmal Ioulía gesehen hatte)], einen Grund gehabt hatte, eine nicht ganz so harmlose Erinnerung war [denn er hatte damals mit­an­gesehen, wie Ioulía von einem Mann geküsst wurde]     [GF+DF aus: Ζατέλη: Φως]

3. οι ημέρες είναι πονηρές:

Τη φράση τη μεταχειριζόμαστε, όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ή σε κάποιους ότι πρέπει να προσέξουν.   [Νατσ., σ. 36]

[bzw.]

(μτφ.) η χρονική περίοδος που είναι γεμάτη σκάνδαλα, εξαιτίας κάποιου επικρατούντος κακού *  

*[ΛΤΣ, σ. 29, betreffend die analoge altgriechische Phrase "αι ημέραι πονηραί εισι" (= οι ημέρες είναι ύπουλες) / 

dort auch Angabe einer Bibelstelle als Herkunftsquel­le]

π.χ.:

• Αυξήθηκαν τα κρούσματα χρηματισμού των υπαλλήλων· αι ημέραι πονηραί εισι.  [ΛΤΣ]