πολυτυπία, η [bzw.] πολυμορφία, η

s. dazu Χρίστος Τσολάκης / Σοφία Τσολάκη: Από τα ρήματα στα ρήματα, σ. 17 + σ. 20:

Συχνά στην Κοινή Νεοελληνική γλώσσα ακούγονται ή γράφονται διπλά και, κάποτε, πολλαπλά ισοδύναμα γλωσσικά στοιχεία. Το γλωσσικό αυτό φαινόμενο ονομάζεται 

Διπλοτυπία ή Διπλομορφία, όταν τα γλωσσικά στοιχεία (οι τύποι, οι μορφές της λέξης) είναι δύο:

πράγμα – πράμα / δένουμε – δένομε

και

Πολυτυπία ή Πολυμορφία, όταν τα γλωσσικά στοιχεία είναι πολλά:

αγαπιόνταν – αγαπιόντουσαν – αγαπιόντανε – αγαπιόσαντε κτλ.

Τα γλωσσικά αυτά στοιχεία είναι:

• Φωνητικοί τύποι της ίδιας λέξης:

φασόλι – φασούλι / ηγούμενος – γούμενος / σχολείο – σχολειό /

αγωνίσθηκα – αγωνίστηκα / έφθασε – έφτασε / 

       Μυτιληναίος – Μυτιληνιός 

• Σύνθετες λέξεις:

καρδιοχτύπι – χτυποκάρδι 

• Διπλές λέξεις για το ίδιο πράγμα: 

κόκορας – πετεινός / παντζάρι – κοκκινογούλι / ανάκτορο – παλάτι /

οικία – σπίτι 

• Μορφολογικοί τύποι: 

πραματευτές – πραματευτάδες / ήμαστε – ήμασταν / 

της πόλεως – της πόλης / παρηγορούμαι – παρηγοριέμαι 

• Διπλό γένος:

ο κρίνος – το κρίνο / οι βράχοι – τα βράχια

• Συντακτικές εκφράσεις: 

σου δίνω – σε δίνω / μου αρέσει – με αρέσει