EINMALIG

[iS von: nur einmal vorkommend bzw. vorgekommen; einzigartig]

1) πρωτοφανής, -ής, -ές:

• Dieser [juristische] Fall ist einmalig (einzigartig) [iS von: noch nie dagewesen] in unse­ren Annalen.  °  Η υπόθεση αυτή είναι πρωτοφανής στα χρονικά μας.

2) μεμονωμένος, -η, -ο:

• Wir alle beteten, dass dieser [Luft-]Angriff ein einmaliger Vorfall war. [sc. ein Vorfall, der sich nicht wiederholen würde]  °  Όλοι μας προσευχόμαστε τούτη η επιδρομή να ήταν μεμονωμένο περιστατικό.

3) μοναδικός, -ή, -ό:

• eine einmalige (einzigartige) Pflanzen- und Tierwelt  °  ένας μοναδικός φυτικός και ζωικός κόσμος

4) ανεπανάληπτος, -η, -ο:

• eine einmalige (eine unwiederbringliche) Gelegenheit  °  μια ανεπανάληπτη ευκαιρία