Γιαχνί σοκάκι, το

• Με το προσωνύμιο "Πενηνταράκης" ή "Πενηνταράκιας" (πληθυντικός Πενηνταράκηδες) χαρακτήριζαν προπολεμικά και λίγο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Πειραιώτες κάποιους αστυφύλακες που μετά τη βάρδιά τους αναλάμβαναν να διεκπεραιώνουν ιδιωτικές υποθέσεις πολιτών (νόμιμες ή και παράνομες) [...]

Επειδή λοιπόν οι αστυφύλακες αυτοί αναλάμβαναν κάθε τέτοια υπόθεση έναντι αμοιβής μόλις 50 λεπτών (της δραχμής) ή κοινώς λεγόμενο ένα "πενηνταράκι" εξ’ αυτού ονο­μάσθηκαν και "πενηνταράκηδες".

Σύχναζαν δε κατά την ημέρα μεταξύ του σταθμού Πειραιά των Ε.Η.Σ. και του πλησίον Σιδηροδρομικού Σταθμού Πειραιά Λιμένα των Σ.Ε.Κ., ακριβώς απέναντι από τα "λεμο­νάδικα" όπως ονομαζόταν τότε η έναντι των Σιδηροδρομικών σταθμών παραλία του λιμένα του Πειραιά. Το δε απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ σύχναζαν στο "γιαχνί σοκάκι" όπως ονομαζόταν τότε ο πρώτος παράλληλος δρόμος (πάροδος) της παραλιακής μεταξύ της σημερινής οδού 2ας Μεραρχίας και του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα, μήκους μόλις δύο οικοδομικών τετραγώνων, η σημερινή οδός Αγίου Σπυρίδωνα.

Η τούρκικη ονομασία "γιαχνί σοκάκι" οφειλόταν από το γεγονός ότι εκεί υπήρχαν πολλά εστιατόρια, η δε λέξη σοκάκι είναι τουρκική (Sokak = δρόμος, οδός, sokaki = πάροδος).

         [Quelle: el.wikipedia.org, άρθρο "Πενηνταράκης"]

• Αν έστριβα αριστερά στην Ακτή Μιαούλη, θα έφτανα στις "Μυκήνες". Προτίμησα να πάω από τη Σπυρίδωνος, το Γιαχνί σοκάκι, όπως λεγόταν παλιά, να δω, υπήρχαν ακόμα εκείνα τα ιμιτασιόν διώροφα νεοκλασικά, με τις πόρνες να λιάζονται στα μπαλκόνια τους;  °  Wenn ich links um die Ecke biegen würde, wäre ich an der Miaouli-Küste [Anm.: richtig wohl: in der Miaoulis-Küsten-Stras­se], beim "Mykene" [= ein Hotel im Piräus]. Ich wollte lieber den Weg über die Spyrido­nos­straße bzw. Jachnigasse, wie sie früher hieß, nehmen, da ich sehen wollte, ob die klassizistischen zweistöckigen Gebäude noch standen, [...].    [GF+DF aus: Βαμμ., S. 451 // DF: S. 469]

• τα όσα μου λες για τα μπουρδέλα που βρισκόντουσαν στο Γιαχνί-σοκάκι (το λέγανε έτσι από τις μυρουδιές των λαϊκών μαγειρείων) δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα, όπου, στον κηπάκο μπρος στην εκκλησία, κυκλο­φορούσαν μόλις νύχτωνε διάφορες φτηνές καλντε­ριμιτζούδες, [...]

       [Beschreibung einer Gegend des Piräus in einem Buch von Ηλίας Πετρόπουλος]